Przejdź do zawartości AlgiChlorellaSpirulinaOwoce świataRośliny świataChorobyZdrowieForumSklepAlgiChlorellaSpirulinaOwoce świataRośliny świataChorobyZdrowieForumSklep Powiększone węzły chłonne szyi – leczenie domowe Powiększone węzły chłonne szyi – leczenie domowe Aktualizacja: 4 sierpnia 2022 Powiększone węzły chłonne szyi to częsty problem, z którym spotykają się lekarze podstawowej opieki zdrowotnej. Mając na uwadze fakt, że główną funkcją węzłów chłonnych jest zwalczanie drobnoustrojów, filtracja limfy i kontrola nad reakcjami immunologicznymi organizmu, może to łatwo sugerować, że będą one powiększać się przy wielu chorobach i infekcjach. Mogą one wskazywać zarówno na łagodne stany chorobowe, jak i na te ciężkie, np. o podłożu nowotworowym. Spis treściPowiększone węzły chłonne szyi – przyczynyPowiększone węzły chłonne szyi – leczenie domoweZiołolecznictwoOlejki eteryczneNaparyAlternatywne metody na powiększone węzły chłonne szyiBibliografia Powiększone węzły chłonne szyi – przyczyny Powiększone węzły chłonne szyi mogą wzbudzać niepokój. Najczęściej są one możliwe do wyczucia podczas dotykania tej okolicy, jednak w niektórych przypadkach przybierają takie rozmiary, że bez trudu można je zauważyć gołym okiem. Dzieje się tak, ponieważ ze względu na swoją funkcję gromadzą w sobie duże ilości limfocytów i komórek zapalnych, co powoduje ich obrzęk. Aż w 60% przypadków dolegliwość ta jest efektem zakażenia bakteryjnego, np. gronkowcami, paciorkowcami czy bakteriami gruźlicy. Często bywa również konsekwencją zakażenia wirusowego, zwłaszcza w przebiegu następujących chorób: ospa wietrzna; półpasiec; odra; różyczka; wirusowe zapalenie wątroby (WZW); mononukleoza zakaźna; cytomegalia; HIV; HSV. Nieco rzadziej przyczyną tego stanu będzie zakażenie pierwotniakowe (np. toksoplazmoza), bądź zakażenie grzybicze. Powiększenie węzłów chłonnych w okolicy szyi może towarzyszyć przewlekłemu przyjmowaniu niektórych leków, chorobom autoimmunologicznym oraz alergiom. Powiększone węzły chłonne szyi – leczenie domowe Zauważenie u siebie lub osoby bliskiej powiększonych węzłów chłonnych powinno stanowić wskazanie do wizyty u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Zaleci on optymalne metody leczenia w zależności od przyczyny tego stanu i objawów. Warto jednak posiłkować się, mając powiększone węzły chłonne, domowymi sposobami, które często skutecznie uzupełniają leczenie podstawowe. Ziołolecznictwo Na pierwszy plan domowego leczenia powiększonych węzłów chłonnych wysuwa się ziołolecznictwo. To całkowicie naturalna i stosunkowo bezpieczna metoda, o ile pacjent nie wykazuje żadnych przeciwwskazań zdrowotnych do przyjmowania wybranych ziół. Przy powiększeniu węzłów chłonnych szyi nie ma takich obaw, ponieważ główną formą terapii będą okłady zewnętrzne. Bardzo dobrze sprawdzą się kompresy z następujących ziół: skrzyp polny; babka lancetowata; liście lepiężnika; liście nagietka. Najlepiej korzystać ze świeżych ziół, które wcześniej myjemy, suszymy i rozgniatamy do konsystencji papki. Przygotowany w ten sposób surowiec nakładamy na jałową gazę i przykładamy do bolącego miejsca na szyi. Ze skrzypu polnego ciężko będzie wykonać papkę, zatem 4 łyżki skrzypu umieszczany na sitku, a następnie sitko nad parą (np. gotującą się wodą w garnku) na około 7-8 minut. Wilgotne ziele nakładamy na gazę, a ją na węzły chłonne. Kolejną metodą może być nacieranie węzłów chłonnych oliwą świętojańską z dziurawca, bądź złotym olejem. Olejki eteryczne Olejki eteryczne wykazują nie tylko działanie lecznicze, ale i pięknie pachną. Nie bez powodu cieszą się tak dużą popularnością w kosmetologii i medycynie. Ich zdrowotne działanie opiera się na aromaterapii oraz oddziaływaniu składników aktywnych bezpośrednio na skórę. W przypadku powiększonych węzłów chłonnych rekomenduje się użycie olejku majerankowego, olejku pomarańczowego lub olejku jojoba. Doskonałym, naturalnym źródłem, jednych z najbardziej skutecznych olejków eterycznych jest czarnuszka siewna (Nigella Sativia). Olej z nasion czarnego kminku składa się one przede wszystkim z monoterpenoli, goryczek i cyneolu. Ich stężenie jest skomponowane tak, aby można było wykorzystać siłę aromaterapii, a zarazem przyjmować olej doustnie. Napary Osoby preferujące leczenie „od środka” mogą zdecydować się na picie naparów. Idealnie sprawdzi się przytulia, która zmniejsza obrzęki oraz likwiduje stany zapalne, także w obrębie węzłów chłonnych. Innymi skutecznymi ziołami są szałwia lekarska, skrzyp polny oraz kora dębu. Takie napary warto pić drobnymi łyczkami. Wcześniej jednak sprawdźmy, czy nie mamy przeciwwskazań zdrowotnych do ich spożywania. Wymienione zioła zalicza się jednak do bezpiecznych, dlatego podaje się je także kobietom w ciąży czy dzieciom. Alternatywne metody na powiększone węzły chłonne szyi W przypadku powiększonych węzłów chłonnych (zarówno na szyi, jak i w pozostałych okolicach ciała) dobrze sprawdzą się także: picie chłodnego soku z buraka (najlepiej przygotowanego własnoręcznie); napary z czosnku i miodu; spożywanie świeżych jagód, niezwykle bogatych w antyoksydanty; okłady z liści orzecha włoskiego (po wcześniejszym zmiażdżeniu ich i zalaniu przegotowaną wodą na 20 minut). Metody powinny być dobierane indywidualnie. Nie każda będzie uniwersalnym sposobem, który sprawdzi się zawsze. Metodą prób i błędów warto znaleźć tę optymalną dla swojego organizmu. Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ... Zobacz tutaj ... Bibliografia Pawelec K., Wiechecka J., Boruczkowski D., Diagnostyka różnicowa powiększonych węzłów chłonnych u dzieci, Nowa Pediatria, 3/2012. Prystupa A., Makaruk B., Miszczak M., Jojczuk M., Kurys-Denis E., Jodłowska-Jędrych B., Krupski W., Mosiewicz J., Diagnosis of lymphadenopathy based on a case report, Medycyna Ogólna, 1/2010. Stankiewicz C., Przerzuty do węzłów chłonnych szyi: klinika i leczenie, Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny, 8/2011. Podziel się tym ze znajomymi! Podobne wpisy Page load link

Choruję na zapalenie migdałków przez co powiększyły mi się węzły chłonne. Oprócz tego mam na szyi niewielką gulkę. Co to może być? Czy długotrwałe powiększenie węzłów chłonnych może spowodować taką zmianę skórną? 2011-06-03, 22:43Edzik ~ Można się zastanowić, czy przewlekłemu zapaleniu migdałków i powiększeniu węzłów chłonnych nie towarzyszy tak zwany ropień okołomigdałkowy - musisz w związku z tym koniecznie udać się do laryngologa. 2011-06-04, 09:54Marko ~ Czym grożą takie powikłania? 2011-06-10, 09:01Edzik Powikłaniem ropnia okołomigdałkowego może być ropień mózgu, zapalenie opon mózgowo - rdzeniowych, ropień podtwardówkowy i nadoponowy, zapalenie tkanek oczodołu, wytrzeszcz oczodołu, ropnie zstępujące szyi, posocznica w ostateczności. 2011-06-10, 15:43Marko Strony: 1 wątkii odpowiedzi ostatni post

Przejdź do zawartości AlgiChlorellaSpirulinaOwoce świataRośliny świataChorobyZdrowieForumSklepAlgiChlorellaSpirulinaOwoce świataRośliny świataChorobyZdrowieForumSklep Wirus EBV Wirus EBV Wirus EBV to inaczej wirus Ebsteina-Barr, odkryty został w 1964 roku. Infekuje on ludzkie limfocyty i posiada materiał genetyczny w postaci dwuniciowego DNA. Stanowi główną przyczynę mononukleozy zakaźnej, jednak tylko niewielka część przypadków ma ostre powikłania. Szacuje się, że nawet 95% populacji przebyło w swoim życiu zakażenie wirusem EBV. Spis treściWirus EBV – charakterystykaZakażenie wirusem EBVWirus EBV – objawyWirus EBV – leczenieBibliografia Wirus EBV – charakterystyka Informacja genetyczna wirusa otoczona jest szczelnie przez ikosaedralny kapsyd oraz tegument. Najbardziej zewnętrzną część stanowi osłonka utworzona przez podwójną warstwę lipidową z glikoproteinami. Cechą charakterystyczną wirusa EBV jest zdolność do pobudzania proliferacji (mnożenie się) limfocytów. Współcześnie znane są 2 podtypy wirusa EBV: EBV-1 (częściej spotykany); EBV-2. Różnią się one między sobą regionem kodującym antygen jądrowy. Jedynym naturalnym gospodarzem EBV jest człowiek. Ciekawostką jest, że wirus EBV był pierwszym herpeswirusem, którego cały genom został sklonowany i poddany sekwencjonowaniu. Zakażenie wirusem EBV Do zakażenia wirusem EBV dochodzi najczęściej drogą kropelkową, rzadziej wskutek przetoczenia preparatów krwiopochodnych bądź w trakcie przeszczepów. Do replikacji dochodzi już w momencie przechodzenia zakażonych limfocytów przez nabłonek jamy ustnej i gardła. Następnie zakażeniu ulegają komórki błon śluzowych. Wirus powoduje lizę komórek i namnaża się w bardzo szybkim tempie. Istotą choroby jest samoograniczający się proces limfoproliferacyjny. Proliferacja zainfekowanych limfocytów B prowadzi do powiększenia się tkanki limfoidalnej. Wirus EBV stanowi poważne zagrożenie dla osób starszych z obniżoną odpornością, np. po przeszczepach lub z AIDS. Może wówczas reaktywować zakażenia i w konsekwencji wywoływać groźne choroby. Wirus EBV – objawy W zdecydowanej większości przypadków zakażenie wirusem Epsteina-Barr przebiega bezobjawowo. EBV jest przede wszystkim czynnikiem etiologicznym mononukleozy zakaźnej, której klasyczną triadę objawów stanowi: limfadenopatia (obrzęk i powiększone węzły chłonne); splenomegalia (powiększenie śledziony); wysiękowe zapalenie gardła i migdałków. Migdałki są powiększone, pokryte białym nalotem, a na ich powierzchni tworzą się ropnie kryptowe. Węzły chłonne ulegają obustronnemu, symetrycznemu powiększeniu, co dotyczy przede wszystkim węzłów chłonnych szyi grupy tylnej oraz węzłów pachowych. Objawami współtowarzyszącymi są natomiast: gorączka; bóle głowy; uczucie zmęczenia; znaczne osłabienie; hepatomegalia (powiększenie wątroby); różnego rodzaju wysypki skórne. EBV jest pierwszym ludzkim wirusem, któremu przypisuje się potencjał onkogenny. Potwierdza to wykrycie jego DNA w komórkach raka jamy nosowo-gardłowej oraz w chłoniaku Burkitta. Wykazano zależność między tym wirusem, a obecnością wielu chorób rozrostowych, w tym choroby Hodgkina. Wirus EBV – leczenie Jako że większość zakażeń wirusem EBV przebiega bezobjawowo, nie podejmuje się leczenia. Osoba chora nawet nie wie, że zmaga się z infekcją. Mija ona sama po pewnym czasie. Gdy jednak dojdzie do wystąpienia objawów, zaleca się odpoczynek, pilnowanie nawodnienia i lekkostrawną dietę. Zwłaszcza przez pierwszy miesiąc choroby należy unikać intensywnej aktywności fizycznej, ponieważ istnieje ryzyko uszkodzenia powiększonej śledziony. Stosuje się również leki przeciwgorączkowe, a także płukanki odkażające gardło. Acyklowir (lek przeciwwirusowy) czy glikokortykosteroidy nie są skuteczne w leczeniu mononukleozy, dlatego nie znajdują zastosowania. Rokowania są dobre, mononukleoza jest chorobą samoograniczającą się. W niektórych przypadkach można jednak zaobserwować powikłania wczesne i późne. Zwłaszcza u dzieci niebezpieczna jest obturacja dróg oddechowych wskutek obrzęku śluzówki. Dodatkowo może dojść do wtórnych nadkażeń bakteryjnych. Wzmożona męczliwość może utrzymywać się nawet do 6 miesięcy od momentu wyleczenia choroby. Poważne powikłania mogą dotyczyć do 15% pacjentów, obejmują Zespół Guillaina-Barrego, porażenie nerwu twarzowego oraz zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Bibliografia Koleśnik M., Dworzańska A., Polz-Dacewicz M., Wirus Epsteina-Barr w wybranych chorobach nowotworowych, Postępy Biochemii, 4/2020. Żuk-Wasek A., Charakterystyka białek wirusa Epsteina-Barr – ich udział w zakażeniu latentnym i powiązanie z procesami nowotworzenia, Postępy Mikrobiologii, 3/2012. Bocian J., Januszkiewicz-Lewandowska D., Zakażenia EBV – cykl życiowy, metody diagnostyki, chorobotwórczość, Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej, 65/2011. Kalicki B., Maślany A., Milart J., Jung A., Przebieg i diagnostyka zakażenia EBV u dzieci – obserwacje kliniczne, Pediatria i Medycyna Rodzinna, 7/2011. Podziel się tym ze znajomymi! Podobne wpisy Page load link

zapalenie węzłów chłonnych szyi forum