Rak okrężnicy – diagnostyka. W przypadku występowania niepokojących objawów pierwsze kroki należy skierować do swojego lekarza POZ. W razie potrzeby może on dalej skierować nas do lekarza specjalisty gastroenterologii lub założyć kartę DILO, która zapewni tzw. „szybką ścieżkę onkologiczną”.

Data aktualizacji: 20-07-2022 Miłośnicy kotów, jak również Ci, którzy po raz pierwszy decydują się na tego zwierzaka, powinni zainteresować się niezwykle popularną rasą, jaką jest kot tonkijski. To wspaniałe zwierze jest niezwykle towarzyskie, a dodatkowo ma krótką sierść, przez co problem z linieniem nie jest tak uciążliwy. Co warto wiedzieć o tych milusińskich? Czy jest to kot dla każdego? Przekonaj się. Kot tonkijski - pochodzenie zwierzęcia Kot tonkijski jest rasą, którą powstała dzięki skrzyżowaniu ze sobą kota syjamskiego oraz kota birmańskiego. Pierwsze wzmianki o nowej rasie pochodzą z lat 30tych XX wieku ze Stanów Zjednoczonych. Miłośnicy tych osobników twierdzą jednak, że kot jest starszy i pochodzi z XIX wieku, a za miejsce jego powstania uznają tereny Tajlandii. Koty tonkijskie swoją nazwę oraz popularność zyskały dopiero w latach 60tych XX wieku. Warto również zaznaczyć, że Tonkin to jeden z regionów w Wietnamie, z którym koty te są ściśle związane. Źródło: Jak prezentuje się kot tonkijski? Prawidłowo prowadzone osobniki tej rasy powinny mieć smukłą i muskularną sylwetkę. Wyglądem przypominają koty egzotyczne, a wpływ na to ma głównie ich głowa oraz uszy. Osobniki te zaliczane są do średniej wielkości zwierząt. Samice dorastają do około 25-30 cm. Koty są tylko nieco większe i dorastają od 30 do 35 cm. Prawidłowa waga kota powinna mieścić się w przedziale od 5 do 6 kg. Kotki tej rasy są lżejsze i zazwyczaj ważą pomiędzy 2-5 kg. Charakterystyczną cechą ich wyglądu są ich niebieskie oczy. Nie jest to jednak reguła. W niektórych osobników oczy mogą mieć kolor: zielony, żółty. Jaki charakter ma kot tonkijski? Kot tonkijski to zwierze o niezwykle przyjacielskim nastawieniu. Zwierzęta tej rasy szukają obecności i interakcji z człowiekiem. Warto jednak pamiętać, że zwierzę to ma dużą potrzebę ruchu, dlatego też konieczne jest poświęcanie mu dużej uwagi. W naturze kota zakorzeniona jest bardzo duża ciekawość do otaczającego go świata. Będzie on dokładnie sprawdzał otoczenie, w jakim przebywa. Warto również pamiętać, że kwestia ta dotyczy również terenu poza domem czy mieszkaniem. Wysokie zapotrzebowanie na ruch i zabawę zwierzęcia przekłada się na także na jego apetyt. Warto pamiętać, że kot ten jest krzyżówką z rasą syjamską, która przez wielu uważana jest za niezwykle głośną. Wydawanie przez zwierzę charakterystycznych dźwięków dotyczy również tonkija, jednak w porównaniu z syjamem jest on znacznie cichszym zwierzęciem. Źródło: Jak kot tonkijski reaguje na inne zwierzęta? Kot tonkijski odnajduje się w towarzystwie innych kotów. Warto jednak pamiętać, że najlepszym sposobem na adaptację w towarzystwie jest wprowadzanie jeszcze małego kotka do grupy innych kotów. Stopniowy proces zapoznania będzie wówczas znacznie łatwiejszy. Kot tonkijski to idealny towarzysz dla psa w domu. Warto jednak zadbać o to, aby kot miał możliwość wskoczenia na wyższy punkt, do którego pies nie będzie miał dostępu. Kluczowa będzie również socjalizacja kotka z psem, aby nauczyć go życia w grupie. Tu często wymagana jest początkowa izolacja. Czy kot tonkijski to zwierzę dla każdego? Tonki, bo tak również zwykło się określać tę rasę, wymagają ciągłej uwagi. Kocięta są bardzo aktywne i często niesforne. Rasa ta ma dużą potrzebę kontaktu z człowiekiem. Jest również chętna do różnego rodzaju zabaw, przez co jest stosunkowo głośna. Decydując się na przedstawiciela tej rasy, należy mieć również na uwadze fakt, że kot pozostawiony sam w domu czy mieszkaniu będzie bardzo hałaśliwym zwierzęciem. Kot tonkijski z uwagi na zamiłowanie do zabaw jest idealnym towarzyszem dla najmłodszych domowników. Także częste wizyty nowych osób nie są dla niego stresujące. Jak pielęgnować kota tonkijskiego? Pielęgnacja kota tej rasy nie jest bardzo wymagająca - głównie ze względu na krótką sierść. Nie wymaga on częstego wyczesywania. Czynność tę należy wykonywać raz w tygodniu lub nawet rzadziej. Podobnie jak w przypadku innych kotów, również i u tonków należy natomiast regularnie sprawdzać uszy oraz stan pazurów. Źródło: Kot tonkijski - jak wygląda dieta mruczka? Karmienie kota tonkijskiego powinno uwzględniać predyspozycje zwierzęcia do dużej ilości ruchu w ciągu dnia. Karma powinna być dopasowana do zapotrzebowania na cenne składniki odżywcze oraz do wieku mruczka. Nie należy ograniczać się jednak wyłącznie do karmy suchej. Powinno się wzbogacać dietę zwierzęcia, wprowadzając do niej również karmy mokre. Na jakie choroby narażony jest kot? Rasa tonkijska uznawana jest za odporną na różnego rodzaju choroby. Niemniej jednak kot, mając kontakt z innymi zwierzętami w domu może się od nich zarazić różnymi chorobami wirusowymi lub bakteryjnymi. Częstymi problemami dotykającymi tę rasę są problemy zębów oraz dziąseł. Do schorzeń zalicza się również problemy związane z zanikaniem u zwierzęcia siatkówki, co prowadzi do stopniowego pogorszenia się, a w ostateczności utraty wzroku. Kot tonkijski - ile żyje zwierzę? Kot tonkijski jest zaliczany do grupy zwierząt długożyjących. Średnia długość jego życia to od 13 do 15 lat. Warto jednak pamiętać, że są jedynie statystyki, a każdy kot ma inne uwarunkowania. Zdarzają się przypadki, gdzie tonki mając zapewnione idealne warunki, mogą dożywać nawet 20 lat. Kot tonkijski - cena zwierzęcia Ceny zwierzęcia podyktowane są między innymi hodowlą, jak i umaszczeniem zwierzęcia. Kot tonkijski niebieski może być znacznie droższy niż osobnik o standardowym umaszczeniu. Za kociaka z dobrej hodowli należy zapłacić średnio 2500 zł, jednak zdarzają się również okazy kosztujące ponad 4000 zł. Źródło: 📍 Jak wygląda kot tonkijski? Kot tonkijski to zwierzę średniej wielkości. Jego budowa ciała jest określana jako orientalna, Charakterystyczny wygląd zwierzę zawdzięcza lekko zaokrąglonej głowie oraz szeroko rozstawionym uszom. Prawidłowo odżywiany ma zwartą i umięśnioną sylwetkę. 📍 Kot tonkijski - gdzie kupić zwierzę? Kot tonkijski dzięki swojej dużej popularności jest ogólnie dostępny. Decydując się na niego, warto jest jednak postawić na sprawdzone hodowle. Wówczas można mieć pewność, że mruczek nie ma żadnych ukrytych chorób. 📍 Ile kosztuje kot tonkijski? Cena zwierzęcia zależy głównie od jego umaszczenia oraz hodowli, w której się go kupuje. Najniższy pułap cenowy za okaz tej rasy to kwota 2500 zł, jednak cena za osobnika może przekraczać nawet 4000 zł. 📍 Jak długo żyje kot tonkijski? Kot tonkijski zaliczany jest do ras długożyjących. Osobniki średnio dożywają od 13 do 15 lat. Jednak w odpowiednich warunkach mogą zyskać nawet kilka lat życia więcej.

Nowotwór ślinianki stanowi 2 proc. wszystkich nowotworów wykrywanych w obrębie głowy i szyi. Guzy gruczołów ślinowych zazwyczaj są zmianami łagodnymi i dobrze rokującymi, jednakże 15 proc. z nich to zmiany złośliwe. Sprawdź, jakie są objawy raka ślinianki, jak wygląda leczenie oraz jakie są rokowania. Jack Russell terrier to inteligentny, energiczny i odważny pies, który jednocześnie bardzo przywiązuje się do swojej rodziny. Przedstawicieli wspomnianej rasy coraz częściej można spotkać na ulicach i w parkach, spacerujących razem ze swoimi właścicielami. Czy Jack Russell terrier to dobry wybór do domu zamieszkiwanego np. przez małe dzieci? Jakimi cechami wyróżnia się ta rasa? ContentsPies Jack Russell terrier – pochodzenieJak wygląda Jack Russell terrier?Jack Russell terrier – charakterJack Russell terrier – żywienieDla kogo rasa Jack Russell terrier jest odpowiednia?Jack Russell terrier – cenaIle żyje Jack Russell terrier? Pies Jack Russell terrier – pochodzenie Obecnie hodowla Jack Russell terrier odbywa się w wielu miejscach w Polsce, a także w innych krajach. Jednak nie wszyscy właściciele psów tej rasy znają jej historię i wiedzą, jak powstała. Nazwa pochodzi od imienia i nazwiska mężczyzny, który postanowił zająć się hodowlą myśliwskich terierów, wykorzystywanych podczas polowań na lisy. Jack Russell był brytyjskim pastorem, a za założycielkę stworzonej przez niego rasy uznaje się należącą do niego suczkę o imieniu Trump (był to Jack Russell terrier szorstkowłosy), którą kupił w czasie studiów teologicznych. Mężczyźnie zależało na tym, aby należące do nowej rasy psy były w stanie nie tylko wytrwale gonić lisy, ale dodatkowo wypłoszyć je z nory. Musiały one być małe i mieć bardzo dobrą kondycję fizyczną. Przyjmuje się, że oficjalna historia rasy Jack Russell terrier rozpoczyna się w ok. 1872 roku. Wówczas powstał ‘Jack Russell terrier Club of Australia’, gdyż to właśnie do Australii trafili pierwsi potomkowie brytyjskiej suczki Trump. Kiedy pastor Jack Russell zmarł, wyhodowana przez niego rasa terriera była określana mianem ‘working terrier’, a więc terierów pracujących. Nazwisko mężczyzny pojawiło się w oficjalnej nazwie w latach 30. XX wieku. Co ciekawe, do dzisiaj to Australia ma decydujące słowo we wszystkich kwestiach, jakie dotyczą rozwoju tej odmiany terierów. Psy tej rasy są wykorzystywane do polowań na lisy, a także borsuki czy świstaki, niemniej jednak coraz częściej są wybierane jako zwierzęta rodzinne. Na popularność Jack Russell terrier istotny wpływ miał amerykański serial ‘Frasier’, opowiadający historię radiowego psychiatry Frasiera Crane’a, który po rozwodzie wraca do rodzinnego Seattle. W 192 odcinkach pojawił się Eddie Crane, czworonóg głównego bohatera, przedstawiciel rasy Jack Russell terrier. Jak wygląda Jack Russell terrier? Jack Russell terrier to stosunkowo niewielki pies. Jego rozmiar w kłębie to 25 – 30 cm (dotyczy to zarówno suczki, jak i samca). Typowy przedstawiciel tej rasy ma krępą i mocną budowę ciała, jego sylwetka jest prostokątna. Średnia waga Jack Russell terrier to 5 – 6 kg. Charakterystyczne cechy psa to: Prosty grzbiet, umięśnione tylne łapy, głęboka klatka piersiowa, a dodatkowo wyraźnie zaznaczony mostek. Ogon w ruchu jest postawiony, w spoczynku przeważnie opada. Jack Russell terrier to pies mający ciemne oczy, uszy są niewielkie i załamane do przodu. Idealny wzorzec tej odmiany teriera ma białą sierść oraz zabarwione na czarno, rudo lub brązowo głowę i ogon (tricolor Jack Russell terrier). Im mniej plamek znajduje się na tułowiu zwierzęcia, tym w większym stopniu przypomina ono ideał Jack Russell terrier. Niemniej jednak możemy wyróżnić trzy podstawowe wzorce: ♦ Jack Russell terrier szorstkowłosy – ma gęstą, długą i twardą sierść. Włos układa się w różnych kierunkach. ♦ Jack Russell terrier typ złamany – ma tzw. umaszczenie drutowate, sierść jest biała i pojawiają się na niej czarne oraz brązowe łatki. Włos jest półtwardy i średniej długości, układający się w jednym kierunku. ♦ Jack Russell terrier krótkowłosy (Jack Russell terrier gładkowłosy) – ma białe umaszczenie i czarne oraz brązowe plamy. Szata jest krótka, wygładzona, włos układa się w jednym kierunku i przylega do ciała. Jack Russell terrier – charakter Usposobienie Jack Russell terriera, ze względu na niewielki rozmiar zwierzęcia, wielu osobom wydaje się łagodne. Jednak trzeba mieć na uwadze, że przedstawiciele tej rasy to bardzo energiczne i pewne siebie zwierzęta. Mają one bardzo mocny instynkt myśliwski, jednocześnie wykazują duży potencjał w kwestii dyscyplin sportowych, choć w tym przypadku wymagają szkolenia (co nie jest łatwe). Jack Russell terrier jest łowcą, ma bardzo dobrze wykształcony zmysł węchu, co w połączeniu z determinacją pozwala mu na wytropienie lisów lub innych dzikich zwierząt. To niezawodny pomocnik myśliwego, gdyż może polować nie tylko na ziemi, ale i pod ziemią, wytropi każdą norę. Czytając opinie o Jack Russell terrier, można wywnioskować, że z natury są to czworonogi miłe i przyjazne. Uwielbiają zabawę, w szczególności z dziećmi, są żywe i dynamiczne. Wielu właścicieli psów Jack Russell terrier przyznaje, że ich czworonogi nie potrafią być spokojne przez dłuższy czas. To zwierzęta, które nie boją się żadnych wyzwań, często popadają w konflikty z innymi psami, również przedstawicielami znacznie większych ras. Jack Russell terrier może sprawdzić się jako stróż domu. Ponieważ jest żywiołowy, nie jest typowym psem salonowym, jednak uwielbia towarzystwo i życie rodzinne. Wychodząc na spacer z psem Jack Russell terrier, trzeba zachować ostrożność, ponieważ w każdej chwili może ujawnić się jego instynkt łowiecki. Często zdarza mu się biegać za kotami, wiewiórkami i innymi zwierzętami, lubi również kopać dziury, ignorując przy tym komendy swojego właściciela, aby szybko wrócił. Warto mieć też na uwadze, że psy Jack Russell terrier potrafią być bardzo hałaśliwe, zwłaszcza gdy w pobliżu pojawią się obce mu osoby. Głośne ujadanie pojawia się też w chwilach radości i podczas domagania się zabawy czy uwagi. Jack Russell terrier – żywienie Już jako szczeniak Jack Russell terrier powinien mieć zapewnioną odpowiednio zbilansowaną dietę, to pozwoli mu prawidłowo się rozwijać. Przedstawiciel tej rasy jest żywiołowy, dlatego potrzebuje jedzenia o właściwym poziomie kaloryczności, które da mu dużo energii do zabawy czy polowania. Zaleca się, aby psom Jack Russell terrier podawać średniobiałkową karmę. Przeważnie mają one dobry apetyt i nie są wybredne, dlatego trzeba kontrolować ilość pokarmu, żeby zapobiec problemom z nadwagą. Należy również pamiętać o tym, że jako szczenięta czworonogi potrzebują więcej białka niż dorosłe osobniki czy seniorzy, dlatego sposób żywienia musimy dopasować do wieku swojego pupila. Istotną rolę w tej kwestii odgrywa także poziom aktywności fizycznej i stan zdrowia. Standardowo szczeniaki Jack Russell terrier karmi się od 4 do 6 razy dziennie, a dorosłe psy 2 razy dziennie. Podstawą diety powinno być mięso, ale posiłki warto wzbogacić o dodatki, takie jak warzywa (są źródłem cennych witamin i minerałów). Mniej więcej w 9 – 12 miesiącu życia psy Jack Russell terrier przechodzą na tzw. dorosłe żywienie, mniej kaloryczne, ale jednocześnie bogate w składniki odżywcze. Dla kogo rasa Jack Russell terrier jest odpowiednia? Czworonogi należące do rasy Jack Russell terrier nie są dobrym wyborem dla osób, które do tej pory nie miały psa. Brak odpowiedniej wiedzy czy doświadczenia w wychowywaniu zwierząt sprawi, że opieka nad tak energicznym i momentami niesfornym pupilem może okazać się dużym wyzwaniem. Każdy właściciel Jack Russell terrier musi być świadomy, że długie spacery w przypadku tej rasy to nie wszystko. Trzeba też dbać o inne, codzienne formy aktywności fizycznej, pozwalające na zaspokojenie zwierzęcego instynktu łowieckiego. Psy Jack Russell terrier lubią polować i mają dużą potrzebę ruchu. Osoby mieszkające na wsi czy na przedmieściach muszą w odpowiedni sposób zabezpieczyć swoją posesję, aby wdający się w pościg pupil nie uciekł poza jej granicę (co mogłoby okazać się bardzo niebezpieczne). Należy także zabezpieczyć czworonoga przed zewnętrznymi pasożytami, w tym pomocna może okazać się obroża na kleszcze dla psa. Jack Russell terrier to psy niezależne i uparte, dlatego trudno będzie im zaprzyjaźnić się z innymi małymi zwierzętami domowymi, a w szczególności z kotami. Problemem często jest też towarzystwo innych psów. Jednak jeśli Jack Russell terrier trafi do domu pełnego czworonogów jako szczeniak i zostanie odpowiednio wyszkolony, istnieje duże prawdopodobieństwo, że między nim a resztą zwierząt do konfliktów będzie dochodziło rzadko. Takiego psa można wybrać do domu zamieszkiwanego przez dzieci, maluchy będą dla niego współtowarzyszami zabawy. Niemniej jednak należy uczyć pociechy, że zwierzę nie akceptuje braku szacunku i bardzo gwałtownych zachowań, szybko może stracić cierpliwość. Czy Jack Russell terrier to dobry wybór dla seniorów? Osoby starsze mogą mieć duży problem z zapanowaniem nad swoim pupilem, przedstawiciel tej rasy potrzebuje nie tylko odpowiedzialnego, ale przede wszystkim aktywnego fizycznie właściciela. Jeśli zwierzę jest dobrze wyszkolone, może bez przeszkód towarzyszyć swojej rodzinie w każdej podróży. Jack Russell terrier – cena Osoba, której marzy się pies Jack Russell terrier, powinna znaleźć profesjonalnego i sprawdzonego hodowcę. Rasa ta cieszy się coraz większą popularnością i pojawia się wiele tzw. pseudohodowli, w których najważniejszy jest zysk, a nie dobro zwierząt. To inaczej niezarejestrowane hodowle, które nie mają odpowiednich uprawnień, a pochodzące z nich czworonogi często nie tylko nie mają rodowodu, ale też są bardziej podatne na choroby. Wybierając miejsce, z którego kupimy wymarzonego psa należy sprawdzić przede wszystkim to, czy jest zarejestrowane w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKWP). To najważniejsze i jednocześnie najstarsze stowarzyszenie hodowlane w naszym kraju, a do tego jedyna polska organizacja należąca do Międzynarodowej Federacji Kynologicznej. Pseudohodowle nie zawsze są miejscem, gdzie zwierzęta są traktowane bardzo źle (taki obraz zazwyczaj przedstawiają nam media). Niektórzy właściciele zapewniają czworonogom stosunkowo dobre warunki, ale przede wszystkim nie mają właściwych uprawnień do tego, aby je rozmnażać i sprzedawać (są to psy ‘w typie rasy’ a nie rasowe). Jako opiekunowie psa sami nie potrzebujemy rodowodu, ale tego typu dokument potwierdza, że zwierzę rzeczywiście jest przedstawicielem określonej rasy. Otrzymując rodowód, zyskujemy pewność, że pies wygląda tak, jak powinien, a dodatkowo jego charakter okaże się taki, jakiego się spodziewamy. Adopcja Jack Russell terriera ze schroniska jest możliwa, ale rasowe psy rzadko trafiają w tego typu miejsca (zwykle z powodu skrajnej nieodpowiedzialności poprzedniego właściciela). Znacznie częściej na nowy dom czekają zwierzęta ‘w typie rasy’, które wyglądają podobnie jak przedstawiciele Jack Russell terrier. Szczeniaki ze sprawdzonej hodowli przeważnie kosztują od 2500 do 3500 zł, choć czasami cena przekracza kwotę 4000 zł. Zdarza się to w sytuacjach, gdy są to psy po rodzicach odnoszących sukcesy np. w wystawach. Niższa cena za szczenię Jack Russell terrier powinna być dla nas sygnałem, że hodowla może nie być zarejestrowana w ZKWP. Ile żyje Jack Russell terrier? Jack Russell terrier to pies, którego średnia długość życia to ok. 14 lat. Najczęstszymi chorobami i schorzeniami, z jakimi zmagają się zwierzęta tej rasy, są: ♦ miastenia, ♦ głuchota, ♦ zwichnięcie rzepki, ♦ zwichnięcie soczewki, ♦ zaćma, ♦ ataksja, ♦ choroba von Willebranda. Psy Jack Russell terrier mają wytrzymały organizm, ale są podatne na niektóre choroby wrodzone, których przyczyną jest chów wsobny (kojarzenie zwierząt spokrewnionych przez wspólnych przodków). Czworonogi pochodzące z pseudohodowli zazwyczaj okazują się bardzo nadpobudliwe i trudno nad nimi zapanować, nawet po wielu godzinach szkoleń. Psy Jack Russell terrier dobrze znoszą upały, ale w bardzo gorące dni lepiej unikać prowokowania do wzmożonej aktywności fizycznej. Zimą czworonogom nie przeszkadza mróz, uwielbiają wychodzić i przebywać na zewnątrz, bez względu na warunki atmosferyczne. Dobrze zbilansowana dieta pozwala psom uniknąć otyłości, która może prowadzić do cukrzycy, zwyrodnienia kręgosłupa, zerwania więzadła krzyżowego, nadciśnienia tętniczego czy nadczynności kory nadnerczy. Czworonogi należące do rasy Jack Russell terrier nie wymagają specjalistycznej pielęgnacji, poza odpowiednim sposobem żywienia, regularnymi kontrolami weterynaryjnymi i dużą dawką aktywności fizycznej. Krótkowłosy Jack Russell terrier może wymagać czesania kilka razy w miesiącu, a w czasie intensywnego linienia podcinania podszerstka, ale nie powinno to być kłopotliwe. Do kąpieli należy stosować łagodne szampony, np. hipoalergiczne, gdyż ta odmiana terierów ma skłonności do alergii skórnych.

Podobnie jak ten owad masz dwoistą naturę, a przy tym jesteś figlarna, kapryśna i nieuchwytna dla drugiego człowieka. Motyl jest symbolem transformacji, to Twój duchowy przewodnik, który prowadzi Cię ku nowym możliwościom. Rak. Podobnie jak prawdziwy rak jesteś skryta i wycofujesz się z relacji, aby uniknąć zranienia. Na zewnątrz

Aksolotl to najnowszy trend wśród akwaryjnych zwierząt domowych. Jego przyjazny wygląd oraz żywe, wyraziste kolory przyciągają uwagę i zwiększają popularność tego zwierzaka. Niestety często zwierzę to jest kupowane pod wpływem chwili lub np. próśb dziecka bez bliższego zaznajomienia się z jego potrzebami. Wskutek takiego postępowania wiele zwierząt tego gatunku wegetuje w domach, w nieodpowiednich dla nich warunkach. Jak wygląda aksolotl? Czym się żywi? Jak go pielęgnować i ile kosztuje? Wszystko o tym egzotycznym zwierzęciu w artykule poniżej. Zobacz film: "Pomysły na wspólne, rodzinne spędzanie czasu" spis treści 1. Aksolotl - co za zwierzę? 2. Jak wygląda aksolotl? 3. Czym się żywi? 4. Warunki hodowli 5. Ile lat żyje? 6. Ile kosztuje aksolotl? rozwiń 1. Aksolotl - co za zwierzę? Aksolotl, inaczej nazywany salamandrą meksykańską lub ambystomą meksykańską jest płazem wodnym, wyglądem przypominającym młode traszki. W odróżnieniu od nich jednak posiada nogi. Naturalnie występuje w Meksyku, a do krajów Europy przyjechał na początku XIX wieku. Preferuje zimną, bogatą w tlen wodę, uchodzi za zwierzę aktywne nocą. Co ciekawe, aksolotl w kulturze mezoamerykańskiej miał status świętego. Popularność tego zwierzęcia rośnie z roku na rok. Jego nietuzinkowy wygląd oraz urocze usposobienie sprawia, że coraz więcej osób decyduje się na zakup aksolotla. Niezwykłym zainteresowaniem cieszy się wśród akwarystów. 2. Jak wygląda aksolotl? Dorosły aksolotl mierzy od około 23 do 28 cm, choć zdarzają się osobniki większe, jednak zazwyczaj na wolności, gdzie ma najlepsze warunki do rozwoju. Zwierzę to ma czarne, niewielkie oczy, wiotkie kończyny i spłaszczoną płetwę ogonową, która pozwala mu poruszać się w wodzie. Jego głowa jest dość płaska, a szeroki pyszczek sprawia, że aksolotl sprawia wrażenie wiecznie uśmiechniętego. Płeć aksolotla możemy odróżnić obserwując wybrzuszenie w okolicy kloaki - u samic jest ono spłaszczone, u samców - wypukłe. Aksolotl występuje w wielu różnych odmianach kolorystycznych. Najpopularniejsze z nich mają kolor szary lub czarny, w takich barwach można najczęściej spotkać je w naturze, za inne kolory zaś odpowiadają najczęściej hodowle. Możemy spotkać się z aksolotlami w kolorze: białym; beżowym; cętkowanym; miedzianym; jasnoszarym z łatkami; złocistym; albinosy. Co ciekawe, aksolotle mają zdolność do regenerowania swoich organów i członków. Jeśli zwierzę to np. straci kończynę w wyniku oderwania czy ugryzienia, kończyna ta odrośnie. Również skrzela aksolotla regenerują się po uszkodzeniach. 3. Czym się żywi? W naturalnym środowisku aksolotl aby zdobyć pożywienie musi stanąć na czatach. Czy dostrzeże przepływającego skorupiaka, momentalnie przystępuje do ataku i zjada swoją ofiarę. Żywi się również bezkręgowcami i mniejszymi rybkami. Zdarza się, że zjada swoje potomstwo. W hodowli domowej jego pokarm stanowią larwy i insekty, jego przysmaki to: muchy; komary; dżdżownice; rureczniki; mączniki; ikry innych płazów; świerszcze; granulowany pokarm dla pstrągów. Młody aksolotl powinien jeść każdego dnia, dorosły zaś może być karmiony 2 razy w tygodniu. 4. Warunki hodowli Aksolotl powinien żyć w określonych warunkach, jeśli myślimy zatem o kupnie tego zwierzaka, powinniśmy wiedzieć, że: akwarium powinno być przestronne i duże; warto postawić je zacienionym miejscu, aby woda nie nagrzewała się; na dnie powinien znajdować się drobnoziarnisty piasek ok. 3 mm - aksolotl połyka wszystko na swojej drodze, więc kamienie i żwirek mogłyby doprowadzić do zatkania jelit i w efekcie śmierci zwierzaka; wymiary akwarium to ok. 80 x 35 x 40 cm - 100 l dla jednego aksolotla i minimum 100 x 50 x 40 cm - 200 l dla dwóch lub trzech zwierzaków; woda w akwarium powinna być filtrowana, aby utrzymać ją w czystości oraz zaopatrzyć ją w tlen; pamiętajmy również, aby zbyt mocno nie wprawiać jej w ruch, aby nie zestresować zwierzaka; woda w akwarium pod żadnym pozorem nie powinna być podgrzewana, aksolotl żyje w temperaturze 12 - 20°C, temperatura niższa mu nie zaszkodzi, wyższa zaś może doprowadzić do choroby, a nawet śmierci zwierzęcia; w jednej części akwarium możemy zainstalować słabe oświetlenie; w drugiej połowie powinien panować półmrok z uwagi na preferowane przez zwierzaka zaciemnione miejsca; woda w akwarium powinna mieć odpowiednie parametry: twardość - powyżej 7pH oraz zawartość azotanów - 0,5 g/1l; zbyt miękka woda może wybarwić aksolotla, co może spowodować duży stres u zwierzaka. 5. Ile lat żyje? Przy właściwej pielęgnacji aksolotl może żyć dość długo - średnia długość życia tego zwierzaka wynosi około 15 lat, minimum 8 - 10. Znane są nawet przypadki osobników, które przeżyły 25 lat. 6. Ile kosztuje aksolotl? Aksolotla meksykańskiego kupimy zwykle za 40 - 50 złotych, jednak cena jest uzależniona od wielkości zwierzaka oraz jego kolory - im rzadszy kolor, tym wyższa cena. Czasem może wynosić ona znacznie więcej niż 50 złotych. Warto mieć na uwadze, że jest to zwierzę towarzyskie, dlatego dobrze jest pomyśleć o zakupieniu parki. Należy zwrócić uwagę także na koszty akwarium oraz jego wyposażenia, które jest dla tego zwierzaka niezbędne. polecamy Ojciec pojawiający się we śnie symbolizuje własne sumienie, autorytet oraz zdolność do podejmowania trafnych decyzji. Jest także oznaką tego, że już wkrótce będziesz musiał dokonać wyboru pomiędzy dobrem a złem. Sen o ojcu skłania nas do większej niezależności w życiu. Zastanów się także nad tym jakie masz relacje z Oceniamy nasz świat głównie za pomocą wzroku. Mało kto z nas zdaje sobie sprawę, że ta wizja jest efektem kombinacji różnych czynników, i jest ograniczona możliwościami naszego narządu wzroku. Nie możemy tak naprawdę powiedzieć, jaka jest rzeczywistość, ale możemy spróbować spojrzeć na świat innymi oczami – na przykład zwierząt i owadów, które rozwinęły odrębne od naszych mechanizmy przetwarzania promieni świetlnych. 1. Ptaki Ptaki mają cztery rodzaje komórek stożkowych w swoich oczach, zwanych fotoreceptorami, podczas gdy ludzie mają tylko trzy. Umożliwia to ptakom zobaczyć świat z zupełnie innej perspektywy – znacznie lepiej niż nasza. Większość ptaków może również zobaczyć spektrum ultrafioletu. W przeciwieństwie do ludzi ptaki mogą widzieć spektrum kolorów: czerwonego, zielonego, niebieskiego i ultrafioletowego. Co widzą: ludzie (po lewej) i ptaki (po prawej) Obraz widziany oczami ptaka 2. Psy Psy mają tylko dwie komórki stożkowe – niebieskie i żółte i nie widzą czerwonego i zielonego koloru. Ich wizje można porównać do człowieka, który jest ślepy na kolory. Co widzą: ludzie (po lewej) i psy (po prawej) Czy widzisz znak zapytania na tym obrazku? Jeśli nie możesz być daltonistą nie widzieć różnicy między zielonym a czerwonym. W porównaniu do nas psy mają znacznie szersze pole widzenia. 3. Ustonogie Skorupiaki mają najbardziej złożony system widzenia znany wśród zwierząt. Mogą używać zestawu filtrów, aby rozdzielić światło ultrafioletowe na bardziej subtelne kolory. To przykład, gdy zwierzę wykorzystuje zestaw filtrów do rozszerzenia palety widzialnych barw. Mają do 16 fotoreceptorów, które mogą wykryć promieniowanie UV, światło widzialne i światło spolaryzowane. Mogą również widzieć głębie przy użyciu tylko jednego oka oraz poruszać oczami niezależnie od siebie. Krewetki mają aż 16 fotoreceptory, ludzie mają zaledwie trzy. Oko krewetki widziane w dużym zbliżeniu. Doskonale widoczne są poziome rzędy komórek zawierające fotoreceptory. 4. Wąż Żmije, grzechotniki, pytony, a nawet boa widzą świat dosłownie na dwa sposoby – mogą zobaczyć trochę kolorów, jak również podczerwień za sprawą czujników podczerwieni umieszczonych w ich łebkach. Grzechotnik w małych zagłębieniach po obu stronach jego głowy ma tysiące komórek receptorowych, które są naprawdę mikroskopijnej wielkości czujnikami podczerwieni. Mimo małych rozmiarów czujniki są co najmniej 10 razy bardziej czułe niż najlepsze sztuczne czujnikami podczerwieni, jakie kiedykolwiek zbudowano. Co widzi: wąż (po lewej) i człowiek (po prawej) Widok w podczerwieni 5. Mątwa Głowonogi takie jak kalmary i ośmiornice ewoluowały oddzielnie od kręgowców, więc ich zdolności widzenia bardzo różnią się od naszych. Na przykład oczy głowonogów nie mają tzw. martwego pola widzenia, a źrenica mątwy jest w kształcie litery W, dzięki czemu nabierają szczególnego wyglądu, przydatnego, gdy prowadzi się drapieżne życie w oceanie. Mątwy widzą świat bardziej rozmyty niż my i są całkowitymi daltonistami. Mają jeden fotoreceptor, który pozwala im widzieć odcienie szarości i drugą parę, która pozwala im wykrywać polaryzację. Ludzie mogą doświadczyć takiego widzenia tylko nosząc odpowiednie okulary przeciwsłoneczne, które redukują promienie słoneczne zgodnie z orientacją fal światła. Co widzi: mątwa (po lewej) i człowiek (po prawej) Mątwy mogą wytwarzać specjalny polaryzacyjny wzorek na swojej skórze w celu komunikowania się, widząc siebie nawzajem w odcieniach szarości z naniesioną informacją polaryzacyjną. 6. Pszczoła Pszczoły mają receptory dla kolorów niebieskiego i zielonego, ale także widma UV. Mimo że pszczoły nie widzą czerwonego koloru, widzą inne długości czerwonawych fal, takich jak pomarańczowy i żółty. Kolory, które pszczoły widzą sto więc: niebiesko-zielony, niebieski, fioletowy i ultrafioletowy. Jak widzi: pszczoła (po lewej) i człowiek (po prawej) Pszczoły nie tylko mogą zobaczyć kwiaty inaczej niż my, widzą także ultrafioletowe sygnały świetlne w centrum kwiatu. Kolory płatków i wzory UV dramatycznie informują o ilości nektaru i pyłku pozostałego w kwiatku. Wzorki UV działają się jak linie na pasie lądowania, prowadząc pszczoły do źródła nektaru. Jak widzi: człowiek (po lewej) i pszczoła (po prawej) 7. Koty Koty mają o wiele więcej pręcików, co zwiększa ich zdolność widzenia w słabym świetle i w nocy, ale nasza siatkówka ma o wiele więcej stożków niż u kotów. To daje nam fantastyczną wizję w dzień – z dużą ilością żywych kolorów i doskonałym widzeniem szczegółów. Ponadto koty mają pole widzenia, które obejmuje aż do 200 stopni, w porównaniu do 180 stopni u ludzi. Koty podobnie jak psy mają tzw. tapetum lucidum, która jest warstwą odblaskową na siatkówce, która przesyła światło przechodzące przez siatkówkę z powrotem do oka. Podczas gdy poprawia to zdolność widzenia w ciemności, zmniejsza to z drugiej strony ostrość widzenia. Tapetum i inne mechanizmy dają kotu możliwość wykrycia minimalnego światła, co przyczynia się do widzenia ruch w ciemności. Jak widzi: człowiek (na górze) i kot (na dole) Jak widzi: człowiek (na górze) i kot (na dole) 8. Skarabeusze Te owady mają zdolność do odbijania rodzaju światła, którego my nie widzimy – tzw. okrągłego światła spolaryzowanego. Nie wiadomo dokładnie w jakim celu, ale przypuszcza się, że do wzajemnej komunikacji. Spolaryzowane światło może być szkodliwe dla ludzi, przez co musimy nosić okulary przeciwsłoneczne, aby chronić nasze oczy, ale niektóre zwierzęta używają go, by przetrwać. Modliszki, krewetki, skarabeusze, chrząszcze i nietoperze to tylko niektóre ze zwierząt, które korzystają z tej formy wizji. 9. Nietoperz Nietoperze używają echolokacji, aby zlokalizować i złapać zdobycz. Gdy nietoperz leci, wytwarza stały strumień wysokiego dźwięku, który tylko nietoperze są w stanie usłyszeć. Kiedy fale dźwiękowe odbijają się od owada lub innego zwierzęcia, echo wraca do nietoperza. Badania potwierdzają, że nietoperze widzą również światło spolaryzowane. Wielkouchy Nocek Duży jest pierwszym znanym przykładem ssaka, który nawiguje swój ruch, używając światła spolaryzowanego. Nietoperz używa rozrzuconych spolaryzowanych promieni światła o zachodzie słońca, aby skalibrować swój wewnętrzny kompas i latać w dobrym kierunku. 10. Motyle Podobnie jak pszczoły są w stanie wykrywać zapas nektaru w kwiatku. Motyle mają tylko 0,04 z ludzkiej ostrości widzenia, jest to jednak wystarczająco by dostrzec mały pręcik z odległości 50 centymetrów. W jaki sposób motyl znajduje kwiat? Motyl widzi tylko kolor zielony, jednak jeśli nauczymy motyla, że nektar pojawia się na czerwonym kawałku papieru, motyl zapamięta to i nauczy się rozpoznawać również czerwony kolor. Jednak mechanizm stojący za tym procesem jest dla nas nieznany. Co widzi: człowiek (po lewej) i motyl (po prawej) Struktura oka motyla różni się bardzo od ludzkiego. Składają się z ułożonych w charakterystyczny wzór mozaikowy omatidiów czyli charakterystycznych tubkowatych „oczek”, z których każde posiada własną rogówkę, komórki barwnikowe i receptory, odbierając tylko wąski wycinek pola widzenia. Daje to obraz mozaikowy, który zostaje przetworzony w układzie nerwowym. Motyl ma aż 12 tysięcy omatidiów, każdy z nich działa jak piksel w aparacie fotograficznym przetwarzając fragment obrazu. Świat widziany oczami motyla Świat widziany oczami motyla
Są energetyczne i entuzjastyczne, nie boją się pracy, która napędza ich do działania. Dokładnie tak jak pszczoła. KOZIOROŻEC. Koziorożce są wytrwałe, pracowite i zdyscyplinowane. Zawsze wyznaczają sobie cel, do którego z konsekwencją dążą. Zwierze, które odzwierciedla ich charakter to mrówka. WODNIK. Wodniki to wolne duchy.
fot. Adobe Stock, WildMedia Salamandra plamista należy do najpiękniejszych płazów. Występuje także w Polsce, przeważnie na terenach górskich, jednak nie wyżej niż na wysokości 1300 m Ciemne, niemal czarne ciało salamandry pokrywają jaskrawe, żółte, pomarańczowe bądź brązowe plamy. Najczęściej są to jednak plamy żółte. Czy można hodować salamandrę w domu i o czym należy pamiętać? Spis treści: Jak wygląda salamandra plamista? Gdzie występuje salamandra plamista? Salamandra plamista: warunki życia Hodowla w domu salamandry plamistej Jak wygląda salamandra plamista? Salamandra plamista uważana jest za jednego z najpiękniejszych płazów na świecie. Jej ciało jest niezwykle lśniące i czarne, ale nie w całości. Zdobią je żółte plamy, rozsiane na całej powierzchni. Na świecie nie ma dwóch osobników o dokładnie takim samym układzie plam. Po boku głowy salamandra ma gruczoły, które mogą wydzielać jad. Choć salamandra bez wątpienia budzi ogromny podziw, trzeba bardzo uważać: w żadnym wypadku napotkanego na swojej drodze płaza nie wolno dotykać ani brać na ręce. To dość mały płaz – osiąga długość ciała do około 23 cm (salamandry są większe, niż popularne w Polsce traszki) . Samice są zwykle masywniejsze niż samce. Albinizm wśród przedstawicieli tego gatunku przeważnie nie występuje, a jedyną pozbawioną melaniny częścią ciała jest brzuch. Co ciekawe, jaskrawe i kontrastowe barwy ciała pełnią ważną rolę ostrzegawczą dla drapieżników. Gdzie występuje salamandra plamista? Salamandra żyje na lądzie, ale jej larwy występują w wodzie i są uznawane za bardzo drapieżne. Salamandra żyje przede wszystkim w rejonach górskich i można spotkać ją także w Polsce – najczęściej w Karpatach i Sudetach, na wysokości do około 1100m W odpowiednich warunkach może przeżyć nawet 20 lat. fot. Salamandra plamista: wygląd/Adobe Stock, brummm Salamandra plamista: warunki życia Salamandrę najczęściej można spotkać na lądzie, choć przebywa także w środowisku wodnym. Jednak w wodzie najczęściej bytuje tylko w okresie godowym. W ciągu dnia te płazy odpoczywają, by zwiększyć swą aktywność nocą. Na salamandrę najczęściej można natknąć się w ciemnych, wilgotnych, górskich lasach bądź w pobliżu płytkich rozlewisk, gdzie samiczka rodzi młode. Salamandra zapada w sen zimowy, zwykle ma to miejsce już w październiku. Jej pory aktywności to czas od marca do maja. W pełni lata salamandry żyją zwykle w kryjówkach i wykazują niską aktywność. Salamandra plamista: hodowla w domu Salamandra jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem, dlatego w Polsce podlega częściowej ochronie. Prawo dopuszcza możliwość hodowli domowej, jednak trzeba zapoznać się z warunkami. Zwierzę przeznaczone do hodowli domowej może pochodzić tylko z innej hodowli, w żadnym wypadku nie wolno łapać w tym celu dziko żyjących osobników. fot. Salamandra plamista: hodowla/Adobe Stock, Wirestock Creators Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Czytaj także:Gatunki żółwi hodowlanychKameleon jemeńskiJaszczurki domowe
. 520 329 565 740 739 11 720 5

jak wygląda rak zwierze