Żołnierz i cywil – bohaterowie powstania ­warszawskiego. Dokonaj analizy i interpretacji porównawczej fragmentu Pamiętnika ­z powstania warszawskiego Mirona ­Białoszewskiego i wiersza Antoniego Słonimskiego Mogiła nieznanego mieszkańca Warszawy. Komentarz . Literatura tworzy, ale też burzy stereotypy myślowe.
KARTA PRACY – „Pamiętnik z powstania warszawskiego”1. Wybierz określenia, które pasują do narratora „Pamiętnika z powstania warszawskiego”. Podkreśl narrator pierwszoosobowy, cywil, egoista, świadek ludzkich tragedii, obserwator niszczenia swojego miasta, narrator trzecioosobowy, osoba bierna wobec rozgrywanych wydarzeń, warszawiak, człowiek zaangażowany w pomoc, osoba solidaryzująca się z innymi, murarz, z tekstu cytaty ukazujące obraz powstańczego miasta:a)bombardowania – b)płonące domy –c)domy z powyrywanymi framugami, bez szyb – d)podwórka z lejami po bombache)piwnice, będące schroniskiem przed atakami bombowymi- f)ludzie szukający wody pod ostrzałem bomb – g)ulice pełne uciekinierów –h)ruiny zawalonych postawy i zachowania warszawiaków na podstawie podanych cytatówa) „(...) Więc już? To już? Tak, trudno, tylko czy ściśnie od głowy? Do nóg? Spłaszczy? I żeby tylko prędko...” – ........................................b) „ – Ludzie módlmy się , Ludzie, święty Krzysztof nas z tej toni wyprowadzi” - ........................................c) „Pali się Chłodna 39! Kto do gaszenia?! Wylatujemy”. Wydobywanie, odsypywanie, gaszenie, pomoc- było trudne, choć było...” – ........................................d) „Straszny krzyk. Jakieś zawirowanie tłumu. Coś niosą. Kogoś... Kładą. Trupy? Krzyk ... Czyj? – To p. Górska- jej syna zabiło w szkole na Lesznie.” - ........................................e) „I samoloty. Bomby... I nagle gruchnęła wieść, że na Szerokim Dunaju trysła woda. Z rury od bomby.”„Bo ona patrzy na mnie i w kubeł. I ja w kubeł patrzę. A to zupa.”-........................................f) „ I naraz zaczęli ze wszystkich piwnic, lochów, dziur wszyscy wychodzić. Na ulice! Ani to żałoba. Ani święto. Nie wiadomo co.”- ........................................ Białoszewski przedstawia postawy heroiczne i wzniosłe? Jeśli nie, to jakie?Wyciągnij wnioski......................................... podanych określeń wybierz te, które charakteryzują pamiętnik jako gatunek literacki. Ułóż notatkę w formie mapki skojarzeń.( zeszyt)pisany w 3 osobie, opisuje wydarzenia autentyczne, zawiera bieżące relacje o zdarzeniach, pisany prozą, opisuje zdarzenia z pewnego dystansu czasowego, pisany wierszem, gatunek należący do epiki, mówi o wydarzeniach, których bohater sam był świadkiem, opisuje wydarzenia fantastyczne, pisany w 1 język utworu? typy wypowiedzeń przeważają w tekście ( zdania pojedyncze, zdania złożone, równoważniki zdań) „Nigdzie wody”, części mowy przeważają?( rzeczowniki)( huki, różańce, brzęk kubły) zdania zgodne są z normami gramatycznymi? Podaj odpowiednie przykłady. Osuwanie się z szumem. Coraz większym. Tłumy w popłochu. Z pakami, tobołami. I myśmy wyszli. A mieszkało się w betach. Ale nagle wtedy rano wszystko ucichło. I lecimy wszyscy. A że dużo wody naraz, wyrazy dźwiękonaśladowcze. Jaka jest ich rola? Łubudu, wj-j-j-u-u oddają warkot silników, zawalanie się domów, ukazują koszmar jest funkcja znaków interpunkcyjnych? ( pauz, wielokropków, wykrzykników) niedopowiedzenia, lęk, rozpadająca się rzeczywistość).
Pamiętnik z powstania warszawskiego - streszczenie. Poleca: 94/100. Jest wtorek, 1 sierpnia 1944 r. „Święto słoneczników”, jak mówi narrator – Miron – wychodzący ze swego domu na Chłodnej 40. Trwa wojna. Ale dzień jest ruchliwy. Widać tramwaje, przebijające się przez chmury słońce. Za chwilę okazuje się, że narracja

Język utworu jest potoczny. Białoszewski nazywa tok narracji „gadaniną” i rzeczywiście jego książka zbliża się raczej do prozy mówionej niż pisanej. Specyficzną cechą tego języka jest chaotyczny, urywany, poszarpany tok wypowiedzi. Białoszewski stosuje równoważniki zdań, zdania krótkie, proste, konstrukcje jednowyrazowe (sam podmiot, samo orzeczenie, pojedyncze słowo). Tekst jest bogaty w neologizmy, wyrazy dźwiękonaśladowcze, formy typu: „robiło się” i zakończone na -no, -to. Występują nawet wyrażenia wulgarne, kiedy narrator przytacza fragmenty rozmów i kłótni bohaterów. Liczne są powtórzenia słów lub całych konstrukcji. Występuje wiele fragmentów wierszowanych: pieśni religijne, piosenki wojenne, warszawskie szlagiery. Oto przykłady wyrazów dźwiękonaśladowczych z tekstu Pamiętnika: wiuwiuuuwijuuuuu (odgłos miotaczy ognia), kha... kha... kha... (nakręcanie „szafy”). Częste są też skróty, zwłaszcza nazwisk bohaterów: ciotka Uff., pani Ad., pan Szu. Ponadto pojawiają się liczne równoważniki zdań oraz niepoprawność ten artykuł?TAK NIEUdostępnij

Pamiętnik z powstania warszawskiego – M. Białoszewski. Przedstawia wydarzenia powstańcze „zza węgła domu”, z „pozycji kucanej”, bowiem nie należał do żołnierzy-powstańców. Należał do całej rzeszy cywilów – zwykłych mieszkańców stolicy wciągniętych w wir historii. PAMIĘTNIKZ POWSTANIA WASZAWSKIEGOŻycie i twórczość Mirona Białoszewskiego Twórczość Mirona Białoszewskiego zapewniła mu stałe miejsce w literaturze uznania zdobył sobie Pamiętnik z powstania warszawskiego oraz poezjalingwistyczna podnosząca do rangi przedmiotu lirycznych uniesień rzeczy codziennegoużytku, a nawet odpady, wykorzystująca szczególne walory jeżyka potocznego, „niskiego”,który – w odnowionych układach składniowych i strukturach słowotwórczych – w oryginalnyzaskakujący sposób prowadzi do poetyckich refleksji i wzruszeń. Przystępując do rozważańna temat zapisu obrazów z udręczonej powstaniem Warszawy, warto w ogólnym zarysiepoznać twórczość autora tego nietuzinkowego dzieła, niezwykłego zarówno na tle innychutworów tego gatunku jak i wśród tekstów ukazujących losy ludzi podczas działańpowstańczych w stolicy w 1944 r. Miron Białoszewski urodził się 30 czerwca 1922 r. w Warszawie, zmarł w tym samymmieście 17 czerwca 1983 Kształcił się w stolicy i tam studiował polonistykę na tajnymuniwersytecie. Po upadku powstania został wywieziony na przymusowe roboty do powrocie do kraju pracował jako sortownik listów na poczcie, reporter w prasiecodziennej. Kontynuował studia polonistyczne. Jako poeta debiutował w 1947 r. o tematyce powstańczej („Warszawa”). Publikował też swoje teksty w„Odrodzeniu”, pisywał piosenki i utwory dla dzieci. W 1955 r. wraz z L. Heringiem i L. Murawską Białoszewski założył eksperymentalny Teatrna Tarczyńskiej (w mieszkaniu L. E. Stefańskiego), później nazwany Teatrem Osobnym, dlaktórego pisywał również programy dramatyczne z wykorzystaniem własnych tekstów. Teatrten działał do 1963 r. Ważną datą w biografii M. Białoszewskiego był rok 1956 – wtedy ukazał się pierwszy tompoezji pt. Obroty rzeczy – Autora mylnie kojarzono z tzw. „pokoleniem 56”, ale dostrzeżono,że jest to twórca określony przez doświadczenia wojenne. Z dużym zainteresowaniemprzyjmowano również kolejne tomy: Rachunek zachciankowy (1959), Mylne wzruszenia(1961), Było i było (1965). Największy sukces przy niósł Białoszewskiemu Pamiętnik zpowstania warszawskiego opublikowany w 1970 r. Pisarz otrzymał w 1971 r. nagrodęministra kultury i sztuki II stopnia. W 1973 r. ukazały się dramaty pt. Teatr Osobny i tomprozy Donosy rzeczywistości. Kolejne publikacje to proza: Szumy, zlepy, ciągi (1976), Zawał(1977) i poezja: Odczepić się (1978). Ukoronowaniem uznania dla twórcy było przyznaniemu w 1980 r. nagrody literackiej m. Warszawy. Zaskoczeniem dla czytelników i krytyków było podniesienie do rangi poetyckiego tematuprzedmiotów codziennego użytku, zwykłych szarych rzeczy, zniszczonych sprzętów,obiektów należących do sfery kiczu, taniego jarmarku, często kalekich i skazanych nawyrzucenie. Z motywami tematycznymi współgra dążenie do wykorzystania mowypotocznej, a nawet nieporadnej czy wykolejonej, z błędami językowymi. Zapis codziennościopiera się niekiedy na prezentacji elementów przypomnianych, snów, spotkań, stopniowoprzechodzi w rejestr układający się w całość – jakby dziennik czy kronikę rodową2 – bynastępnie rozwijać się w bardziej rozbudowane struktury ewoluujące w kierunku prozy. Małehistoryjki, anegdoty, spostrzeżenia, opisy miejsc, reakcji ludzkich, stanów emocjonalnych iwyglądów rzeczy są podstawą Pamiętnika z powstania warszawskiego. Wstęp wolny. „Pamiętnik z powstania warszawskiego” Mirona Białoszewskiego opisuje życie ludności cywilnej w czasie niepodległościowego zrywu. W sposób nieszablonowy autor ujawnia prawdę o nastrojach, emocjach i przeżyciach warszawiaków w tamtych tragicznych dniach. Tematem prezentowanych w koncercie utworów jest historia 1) Utwór M. Białoszewskiego jest a) pamiętnikiem. b) dziennikiem. 2) Utwór M. Białoszewskiego jest dziennikiem, ponieważ... a) z pewnego dystansu czasowego przedstawia relację o zdarzaniach, w których uczestniczył narrator. b) przedstawia relacje na żywo z wydarzeń, w których uczestniczy narrator. c) narrator nie ocenia ani nie komentuje zdarzeń, które miały miejsce w odległej przeszłości 3) Narratorem jest cywil, mieszkaniec okupowanej Warszawy. a) Prawda b) Fałsz 4) Narratorem utworu jest powstaniec biorący czynny udział w walkach a) Prawda b) Fałsz 5) Fragment: ,,tam, w lewo, jest uliczka - za tym załomem Długiej - maleńka, ślepa, na Ogród Krasińskich od tyłu. Barokowa ją się nazwało. Formalnie. Przed wojną. Okolica dumna z nowego czegoś. Ale zrozumieli, że ,,Barokowa" (tak mówili). (Przyznam się, że i ja do 1946 roku myślałem, że Barokowa)". a) świadczy o tym, że narrator nie znał swojego miasta, co utrudniało mu poruszanie się po ulicach. b) Od opisywanych czasów minął już jakiś czas. c) Na tabliczce z nazwą ulicy błędnie napisano jej nazwę i mieszkańcy nie mogli się do nowej nazwy przyzwyczaić. Ranking Ta tablica wyników jest obecnie prywatna. Kliknij przycisk Udostępnij, aby ją upublicznić. Ta tablica wyników została wyłączona przez właściciela zasobu. Ta tablica wyników została wyłączona, ponieważ Twoje opcje różnią się od opcji właściciela zasobu. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie.

KARTA PRACY – „Pamiętnik z powstania warszawskiego”. 1. Wybierz określenia, które pasują do narratora „Pamiętnika z powstania warszawskiego”. Podkreśl je. Żołnierz, narrator pierwszoosobowy, cywil, egoista, świadek ludzkich tragedii, obserwator niszczenia swojego miasta, narrator trzecioosobowy, osoba bierna wobec

Geneza utworu Pamiętnik z powstania warszawskiego został wydany w 1970 roku. Autor zaczął pisać tę książkę w 1967 r., czyli dwadzieścia trzy lata po upadku powstania. Jest to opowieść o zagładzie Warszawy podczas powstania, prowadzona z perspektywy cywila. Autor nazywa powstanie warszawskie „drugim”, oddając hołd „pierwszemu” – powstaniu w getcie żydowskim. Miron Białoszewski tak mówi o swojej książce:To wszystko... więcejCzas i miejsce akcji Białoszewski zawiera w utworze czas od l sierpnia do 2 października 1944 r., czyli całe powstanie, a także tydzień od 2 do 9 października 1944 r. Jednak między wersami kryją się wspomnienia z wcześniejszych lat wojny, z okresu życia przedwojennego poety, a także wybiegania w przyszłość, do lat 60. Pamiętnik z powstania warszawskiego obejmuje losy Mirona i jego rodziny w Warszawie od wybuchu do upadku powstania. Następnie opisany jest... więcejSposób przedstawienia zdarzeń Białoszewski mówi o swoim sposobie pisarskim jako o „gadaniu”. Pamiętnik... napisany jest językiem żywym, dynamicznym, pełnym pourywanych zdań. Jest to metoda artysty na odtworzenie atmosfery czasu nieustannego zagrożenia śmiercią. W książce znajdujemy opisy ucieczki, przebywania w schronach, poszukiwania pożywienia, ratowania rannych, rozmów cywili. Chwile te były udziałem samego Białoszewskiego. Utwór przełamuje więc... więcejBohaterowie W Pamiętniku z powstania warszawskiego bohaterami są:narrator, poszczególne osoby, towarzyszące narratorowi i wymienione z imienia,kilka osób wymienionych z nazwiska, które albo wykazały się heroiczną walką przeciw Niemcom, albo też zachowywały się dziwacznie wobec tragedii zagłady Warszawy,zbiorowość ludności cywilnej Warszawy,powstańcy warszawscy,Niemcy (pod tym pojęciem kryją... więcejNarracja Narrator jest jednocześnie uczestnikiem opisywanych zdarzeń i nazywa siebie Mironem Białoszewskim. Zachowany więc zostaje schemat pamiętnika, który ma opowiadać o losach autora. Pierwszoosobowa narracja jest relacją z wydarzeń kolejnych 63 dni powstania warszawskiego oraz jednego tygodnia po powstaniu. W ten sposób zawarte są losy rodziny Białoszewskich, która przeżyła wojnę w Warszawie, a potem na wywózce do różnych miast Polski i nie tylko. Narrator... więcejJaki to gatunek? Tytułowy pamiętnik dobrze oddaje rodzaj formy gatunkowej, jaką jest książka Białoszewskiego. Są jednak badacze (M. Głowiński), którzy uważają, że bliżej temu utworowi do dziennika intymnego niż do pamiętnika. Utwór Mirona Białoszewskiego jest prozatorską relacją o wydarzeniach, których autor był uczestnikiem. Białoszewski spędził lata wojny w Warszawie. Podczas powstania w 1944 r. był jako cywil w ogniu walki między powstańcami... więcejJęzyk „Pamiętnika z powstania warszawskiego” Język utworu jest potoczny. Białoszewski nazywa tok narracji „gadaniną” i rzeczywiście jego książka zbliża się raczej do prozy mówionej niż pisanej. Specyficzną cechą tego języka jest chaotyczny, urywany, poszarpany tok wypowiedzi. Białoszewski stosuje równoważniki zdań, zdania krótkie, proste, konstrukcje jednowyrazowe (sam podmiot, samo orzeczenie, pojedyncze słowo). Tekst jest bogaty w neologizmy, wyrazy dźwiękonaśladowcze,... więcejReakcje dotyczące losów warszawiaków Przed powstaniem Warszawa nie była tak intensywnie bombardowana. Ludzie żyli jeszcze w mieszkaniach. Kiedy 1 sierpnia 1944 r. zaczęto strzelać do Niemców, zorganizowane grupy powstańców atakowały wroga, budowały barykady i próbowały wydrzeć Niemcom jak najwięcej z okupowanej Warszawy – wtedy to Niemcy rozpoczęli masakrę ludności miejskiej i totalną dewastację stolicy. Miasto zaczęto równać z ziemią. Cywile schodzili coraz to niżej,... więcejPrzesłanie utworu Pamiętnik z powstania warszawskiego Mirona Białoszewskiego jest książką o szczególnym znaczeniu dla twórczości Białoszewskiego, dla współczesnej literatury polskiej, dla budowania ogólnej wiedzy o powstaniu przez nowe pokolenia Polaków. W latach 70., kiedy ukazuje się książka, Białoszewski jest przede wszystkim poetą i dramaturgiem (lub w ogóle człowiekiem związanym z teatrem). Jako niezwykła osobowość literacka odznacza się... więcej
. 667 674 452 587 583 421 346 172

pamiętnik z powstania warszawskiego tekst utworu